A-KERN NIEUWS, CLUB NIEUWS

FRANS BLIKT VOORUIT

“Ik wil mijn steile sportieve ambities liefst bij Beerschot proberen waar te maken”

Vijftien dagen mag hij zich inmiddels “Beerschotter” noemen, Frédéric Frans. Want op 2 januari ondertekende hij een contract voor twee en een half seizoenen. In de luchthaven van Deurne zowaar, net voor het Kielse gezelschap het vliegtuig opstapte richting Spanje voor de winterstage, waar hij onmiddellijk bij de troepen van Hernan Losada aansloot.

“Perfecte timing was het”, zegt onze nieuwbakken centrumverdediger. “Want tijdens die stageweek kon ik me inwerken in de groep. Zoiets is superbelangrijk. Een ander voordeel was dat ik al een aantal mensen kende: Hernan Losada natuurlijk, maar ook Will Still, die me als T1 van Lierse kapitein maakte, keeperstrainer Patje Nys, Joren Dom, Pierre Bourdin ook… en uiteraard Mike Vanhamel, twee ex-ploegmakkers vanop het Lisp. Met Mike klikt het helemààl. Zowel op als naast het terrein. Bovendien zijn onze respectievelijk echtgenotes de beste vriendinnen. Met andere woorden: ik was rap ingeburgerd bij Beerschot. Had bij terugkomst in het Olympisch Stadion al direct het gevoel dat ik hier al jaren voetbalde.”

In feite ben je een echte Lierse-boy hé? Hoe hebben ze daar op je overstap naar Beerschot gereageerd?

“Over het algemeen positief. Zowat iedereen gunde me die transfer, al waren er uiteraard ook enkele supporters die nogal heftig  hun ongenoegen uitten via de  sociale media. Maar dat heb je altijd en overal in het voetbal. En het is iets dat ik makkelijk kan plaatsen. Ik heb mezelf trouwens niks te verwijten. De interesse van Beerschot dateerde al van tijdens de vorige transferperiode, werd nu herhaald en aangezien ik met het Lierse-bestuur een mondelinge overeenkomst had dat ik mocht vertrekken bij een serieus bod van een club die in een hogere reeks uitkwam, was alles rap in kannen en kruiken. Ook de clubs onderling kwamen er in no-time uit. Kortom, mij kan met andere woorden niks verweten worden. Toch deed het raar dat ik wegging bij Lierse en voor een andere Belgische club koos. Ik speelde immers van mijn 5de tot mijn 25ste op het Lisp, verkaste in 2014 voor twee seizoenen naar Partick Thistle in de Schotse Premier League, keerde dan terug naar Lierse, waar ik na het faillissement opnieuw voor een Schots avontuur opteerde. Nu bij Dundee United”.

En, viel dat zo een beetje mee in de Highlands?

“Oh ja. Aan die drie seizoenen in Schotland heb ik niks dan positieve herinneringen. Met Partick Thistle finishten we respectievelijk zesde en zevende en speelde ik onder meer tegen Celtic en de Rangers, telkens voor 60.000 en 55.000 toeschouwers. Onvergetelijke duels waren dat. Tijdens mijn tweede periode, bij Dundee United, was het nog intenser. Alleen jammer dat die club toen door bestuurlijke problemen nooit het verhoopte niveau haalde, maar aan alles merkte je daar dat je bij een topclub zat. Maar er was niet alleen het sportieve. Mijn vrouw en ik raakten ook verliefd op Schotland: de natuur, de manier van leven, de ongelooflijke spontaniteit, gastvrijheid en vriendelijkheid van de mensen daar,… We keren er zeker nog eens terug. Niet om te voetballen, maar om de vriendschapsbanden die we daar maakten, nog te verstevigen.”

En nu weer voetballen in België. In 1B.

“Ook dat komt perfect uit. Ons zoontje Jack is momenteel twee jaar en kan straks hier gewoon school lopen. En papa kan opnieuw dicht bij huis als voetballer aan de slag. En proberen er zijn sportieve ambities alsnog waar te maken. Ik ben pas 31 jaar geworden en mijn droom is om weer op het hoogste niveau te voetballen. En om dat te bereiken heb ik meer en grotere mogelijkheden bij Beerschot dan bij Lierse. Zo eerlijk moeten we dat durven zeggen. De opmars van Beerschot is en blijft opmerkelijk. Hier staat een mooi project.”

Hoe beviel de eerste kennismaking met Beerschot, vorige week vrijdag tegen Roeselare?

“In die match presteerden we als team niet goed genoeg. Tegen Roeselare hadden we gewoon moeten winnen. Maar er is geen reden tot paniek. We weten waar we te kort schoten en beseffen dat er zaterdag tegen Union een tweede kans komt om weer met de overwinning aan te knopen. We staan nog altijd aan de leiding in het klassement en hebben alles in eigen handen. Aan ons om dit keer geen steek te laten vallen.”

Waar en waarom waren jullie niet goed genoeg afgelopen vrijdag?

“Kwalitatief zit Beerschot met een sterke kern, de sfeer in de groep is schitterend en ook de wil om te winnen is er. Alleen komt dat er op matchdagen niet altijd uit. We missen enkele jongens in de groep die de boel wakker schudden, aan de kar trekken, leiding geven, het verlengstuk van de trainer zijn op het terrein. Dat is ook de belangrijkste reden waarom Beerschot me wou, denk ik. Om in verdedigend opzicht de patron te zijn, alles een beetje te organiseren, de medemaats te sturen en af en toe eens ferm te vloeken als de opdrachten niet tot in de puntjes worden uitgevoerd. Die leidersrol ligt me wel. En met Denis Prychynenko en Pierre Bourdin verloopt de wisselwerking al vlotjes.”

Zaterdag zakt Union af naar het Kiel…

“En dat is een goed voetballende ploeg. Wellicht zelfs de beste uit de reeks. Zij brengen het minst typische 1B-voetbal van iedereen in onze reeks, en daar mogen we ons niet door laten verrassen. Ik hoop dat we opnieuw vroeg scoren en dan op onze elan kunnen doorgaan. We mogen en hoeven niet te twijfelen en moeten de punten met realistisch voetbal proberen thuis te houden. Ook dat laatste is belangrijk in 1B. ”

Tekst: Danny Geerts