CLUB NIEUWS, A-KERN NIEUWS

TOM PIETERMAAT ZIET HET ZITTEN

“Het positivisme, het vertrouwen en de mentaliteit zijn terug. Zowel op het trainingsveld als in de kleedkamer. En straks ook tijdens de matchen”

Hij is terug. Terug. Terug van weggeweest. Tom Pietermaat. Sinds vorige zaterdag in minuut 75 van de thuismatch tegen Roeselare, zo rond de klok van tien, toen hij Loris Brogno afloste. Hiermee trok hij een dikke vette streep onder 631 voetballoze dagen, na die rotte enkelblessure van 17 februari 2018 in die competitiematch tegen Oud-Heverlee Leuven.

Vier operaties, evenveel revalidaties, een grote dosis twijfel, een berg frustratie  en andere muizenissen in het kopke later, is hij weer voetballer. Akkoord, in september 2019 maakte hij al een blitz-invalbeurt op Westerlo, waarna nog wat matchen met de beloften volgden… maar nu stààt hij er weer. Gelukkig want hoe hebben we hem gemist. Op en naast het veld. Als karaktervoetballer, aanjager, kuitenbijter, sfeermaker en schelm.

Hier en nu mag hij zijn verhaal doen. Reagerend op  een handvol stellingen die we hem zo maar gratuit voorleggen.

 

Stelling 1: Tom Pietermaat is terug

“Er schijnt inderdaad weer volop licht aan het einde van de tunnel. En je kan niet geloven hoe blij ik daarmee ben. Eindelijk terug voetballer. Eindelijk terug op het veld. Ik durf hopen dat die rotperiode nu helemaal achter de rug ligt. Ik ben alvast optimistisch gestemd want mijn enkel houdt het: ik kan pijnvrij voetballen, verteer alle trainingen zonder enig probleem, ondervind geen naweeën. Alleen een beetje stramheid, maar da’s logisch als je zo lang in de lappenmand hebt gelegen. Echt top ben ik uiteraard nog niet, maar ik maak met de dag meer progressie en voel dat ik naar m’n beste vorm toegroei. Ook qua matchritme zit het goed, dank zij enkele wedstrijden die ik met de beloften heb gespeeld. Kortom, ik antwoord volmondig ‘ja’ op die eerste stelling.”

 

Stelling 2: Beerschot pakt de tweede periode en kwalificeert zich op die manier voor een derde promotiefinale op rij

“Da’s een gevaarlijk statement. We gaan er alleszins alles aan doen om een even indrukwekkende tweede periode te spelen als vorig seizoen. Zonder één nederlaag. Wat ik de laatste weken op training en in de kleedkamer zie, stemt me positief. Over de individuele kwaliteiten in onze groep kan geen twijfel bestaan, maar de collectiviteit en de overtuiging ontbraken al te vaak. Daar begint een kentering in te komen. Jongens die de voorbije maanden als gevolg van een gebrek aan vertrouwen of uit schroom in de schaduw bleven staan, komen nu uit hun schulp.  Staan op en nemen de groep op sleeptouw. Dat is de verdienste van Hernan Losada, die hamert op dat hechte groepsgevoel. Zoals eerder Urbain Spaenhoven en Marc Brys dat deden. Hernan heeft de voorbije jaren ondervonden dat dit de basis is van de successen van KFCO Beerschot Wilrijk en Beerschot… en probeert dat nu ook aan deze groep over te brengen. Wat belangrijk is: Iedereen pikt het ook op… Bovendien lijkt het nieuwe tactische plan aan te slaan”

 

Stelling 3: Beerschot heeft te weinig smeerlapkes in de kern

“Daar ga ik niet volledig mee akkoord. Er zit genoeg venijn en positieve agressie in de groep dit seizoen, alleen kwam dat er tot hiertoe onvoldoende uit. Maar momenteel zit het in de ‘pipeline’. Er worden op training geen voetjes meer teruggetrokken en in de kleedkamer durft iedereen nu zijn mening geven, elkaar corrigeren. Da’s een positieve evolutie waar we zeker de vruchten gaan van plukken…”

Ik onderbreek even. Jij bent en blijft sowieso het grootste smeerlapke. Zoals je vorige zaterdag duidelijk maakte, toen je vlak na je invalbeurt al direct voluit in duel ging en je tegenstander met die beenharde tackle net niet in twee trapte.

“Hahaha, dat klopt. Ik wilde direct mijn stempel drukken en tonen dat ik er was. Misschien iets te onbesuisd, dat wel, want ik had echt alles mee: bal en speler. Maar ik wou daar tegelijkertijd een statement plaatsen. Efkes pushen. En zonder gele kaart hé… Met dank aan de scheidsrechter van dienst weliswaar…”

 

Stelling 4: Die seizoenen in derde klasse en Eerste Amateur waren met voorsprong de beste uit mijn carrière

“Ontegensprekelijk. Zowel qua werkethiek, sfeer en resultaten waren dat onvergetelijke seizoenen, waarbij we goed voetbal op de mat brachten, regelmaat  hadden én punten pakten.  Het klopte toen langs alle kanten. Iedereen had ook de perfecte instelling. Zelfs toen we onder Marc Brys twee keer per dag meer dan twee uren op het trainingsveld stonden, begonnen we nog een halfuurtje eerder aan de opwarming: Jimmy De Jonghe, Simon Vermeiren, Arjan Swinkels en ikzelf… Dat was genieten van elke minuut, van elke wedstrijd, van elke overwinning en van de kampioenstitels. Mooie herinneringen waar we best zo rap mogelijk een verlengstuk aan breien.”

 

Stelling 5: Ik ben een echte Beerschotter geworden… maar mijn hart klopt ook nog altijd voor Celtic

“Dat zal wel zijn. De sfeer die in Celtic Park heerst is en blijft ongelooflijk. De beleving daar is zo intens, daarvan gaan de haren op je armen recht omhoog staan. Trouwens, ik heb voor de kerst- en nieuwjaarsperiode – tijdens onze korte winterstop in België -  weer een tripje naar Glasgow vastgelegd. Op 26 december ga ik kijken naar Saint Mirren-Celtic, waarbij ik mezelf als St Mirren-fan heb aangemeld om zeker aan tickets te geraken. Maar vertel dat niet voort hé. En twee dagen later zal ik getuige zijn van de Old Firm derby tegen de Rangers. Ik hoop dat we op dat moment met Beerschot netjes aan de leiding staan in de tweede periode. Dat zou het feestje helemaal compleet maken.”

 

Tekst: Danny Geerts

Foto: Jan Mees