A-KERN NIEUWS, CLUB NIEUWS

VERSLAG: Beerschot - Westerlo

BEERSCHOT – WESTERLO  1 – 0

Vierde keer goede keer: Beerschot heeft na twee gelijke spelen en één nederlaag vanavond eindelijk zijn eerste driepunter van het kalenderjaar 2020 behaald. Met het kleinste verschil maar wel dik verdiend. De wedstrijd brak pas open na de rust en daarin toonden onze Mannekens zich in zowat alle opzichten en linies sterker dan Westerlo. Het was Loris Brogno die zich met een knappe goal tot matchwinnaar kroonde, nadat eerst Bourdin en Ibara al dicht bij de openingstreffer waren gekomen. Vreugde en opluchting gingen hand in hand op de Olympische tribunes. Logisch ook. Iedereen met het mauve-witte hart op de juiste plaats hoopt immers dat deze overwinning de definitieve start van de Kielse eindspurt richting tweede periodetitel wordt.

Na een even langdradige als vervelende studieronde was het Beerschot dat het eerst voor dreiging zorgde. Eerst met een kopbal van Prychynenko (over), daarna met een sliding-schot van Vorogovskiy (ruim voorlangs). Het was echter Westerlo dat voor het betere combinatievoetbal zorgde. Met Brüls als veruit gevaarlijkste aanvaller. Twee keer slingerde hij zich door de Kielse afweer – één maal na een misser van Reda – maar Vanhamel keerde de poging met een beenveeg in corner.

Beerschot probeerde langs de linkerflank voor gevaar te creëren, maar bij de laatste voorzet richting grote rechthoek liep het telkens mis. Te hoog, te ver, o zo slordig. Alleen een bedrijvige Tissoudali  zorgde tussendoor voor een tempoversnelling en/of een goede ingeving. Open kansen leverde dat echter niet op. De gevaarlijkste Kielse kans kwam er zelfs nog na een deviatie van Van Den Bogaert waarbij die ei zo na zijn eigen doelman verraste. Slotsom: geen enkele bal tussen de palen was het logische gevolg van een tegenvallende eerste helft.

De bezoekers uit de Kempen lieten aan de overzijde het balletje iets vlotter door de linies circuleren en profiteerden twee maal van een onzekerheid in de Beerschot-verdediging. Maar Vanhamel en Frans staken daar uiteindelijk respectievelijk toch nog een reddende hand en een stevige voet voor. Toch effe slikken.

Onze Mannekens tapten in de tweede helft uit een ander, beter en sneller vaatje. Dat resulteerde in een trio dotten van kansen: Bourdin mikte centimeters voorlangs, Ibara zag een doelpunt afgekeurd wegens buitenspel en diezelfde Ibara kwam ondanks zijn 1 meter 88 toch nog enkele centimeters te kort om een voorzet van Holzhauser binnen te koppen. Drie keer net niet dus. Jammer.

De verdiende voorsprong kwam er wel in minuut 70. Holzhauser zorgde met een lage voorzet voor paniek in de Westel-afweer en de ingekomen Brogno pikte de door Remmer afgeweerde bal mee, en zette met een knappe beweging eerst nog twee verdedigers in de wind alvorens de bal netjes in doel te plaatsen. Keurig afgewerkt, noemen ze dat.

Heel de Beerschot-familie hield z’n hart vast in de hoop dat de voorsprong deze keer eens niet uit handen zou worden gegeven. En dat lukte. Westerlo zette in de slot van de match wel iets meer druk naar voren maar Vanhamel moest tot minuut 97 (!) geen wondersaves meer uit z’n mouw schudden. Het waren uitblinker Tissoudali en de sterk ingekomen Brogno die aan de overkant zelfs nog dichter bij de 2-0 kwamen.

 

TOESCHOUWERS: 5.150

SCHEIDSRECHTER: Hensgens

DOELPUNTEN: 70’ Brogno 1-0

BEERSCHOT: Vanhamel, Reda, Prychynenko, Frans (63’ Brogno), Bourdin, Pietermaat, Dom, Holzhauser, Vorogovskiy, Tissoudali (90’ De Keersmaecker), Ibara (78’ Placca)

WESTERLO: Özer, Dewaele, Van  Eenoo, Remmer, Buyl, Van Den Bogaert, Keita (72’ Alici), Soumah, Brüls (64’ Antunes), Vetokele, Abrahams (84’ Petrov)

GELE KAARTEN: Prychynenko, Van Den Bogaert

RODE KAARTEN: geen

 

Tekst: Danny Geerts

Foto: Jan Mees