“Mijn eerste droom was spelen voor Hajduk Split. Nu telt alleen Beerschot. Dit is mijn nieuwe uitdaging.” Een babbel met een even vastberaden als goedlachse verdediger. Nieuwkomer Stipe Radic.
“55, Stipe Raaaadic!” klonk het zondag uit de Kielse geluidsinstallatie bij het omroepen van de basiself. Radic werd in de laatste uren van de wintermercato binnengehaald, vloog over van het Kroatische Split, moest in quarantaine wachten op het resultaat van z’n Covid-test, en trainde maar 1 keer voor z'n basisplaats tegen Antwerp. “Het was een heftige week met gemengde gevoelens. Enerzijds tevreden met de transfer en mijn prestatie. Anderzijds kan ik onmogelijk blij zijn met een nederlaag.”
Niks wees erop dat Stipe Radic z’n debuut maakte met nog maar 1 korte training in de benen. Radic leek zich meteen thuis te voelen in de Kielse defensie die opnieuw weinig weggaf. “Maar vergis je niet, ik was wel degelijk zenuwachtig. Dat lijkt me normaal als je debuteert voor een club als Beerschot.” Vanzelfsprekend is het allerminst, in die omstandigheden te starten. Nog opvallender was z’n verbale aanwezigheid. “Dat zit in mij. Ik wil altijd coachen. We moeten 90 minuten lang met elkaar communiceren. Het heeft me geholpen dat de trainers en de spelers op die eerste en enige training veel met me gepraat hebben. Ik kreeg ook een lijst met namen en foto’s van spelers. En tijdens de match werd ik voortdurend geholpen door Fré Frans. Op dat vlak ben ik hier bijzonder goed ontvangen en opgevangen.”
Stipe Radic groeide op net buiten Split en werd als jonge gast verliefd op de grote traditieclub Hajduk. “Ik had maar een droom en dat was profvoetballer worden bij Hajduk Split. Die droom is uitgekomen. Daar te vertrekken was best een moeilijke en emotionele beslissing. Maar laat er geen misverstand over bestaan dat ik heel blij ben met de overstap naar Beerschot. Dit is voor een jonge en ambitieuze Kroatische voetballer als ik de perfecte move. Door in dit mooie project te stappen kan ik me voort ontwikkelen. Ik wil elke dag beter worden en zet alles opzij voor het voetbal. Dit is een grote club die weer de top wil bereiken. Daaraan wil ik meewerken.“
Ook al is Radic nog maar 20 en verlaat hij voor het eerst het huiselijk nest, de jeugdinternational komt vastberaden over en gedraagt zich allerminst onwennig. “Straks ga ik voor een appartement kijken samen met Davor Matijas die keeper is bij Antwerp. Ook Ante Palaversa van Kortrijk ken ik goed. Met hen doorliep ik alle jeugdreeksen van Hajduk. Misschien komen later m’n ouders naar Antwerpen maar dat zien we nog wel. Ook voor hen is het emotioneel me te zien vertrekken maar zij steunen me altijd in m’n keuzes als profvoetballer. Ik kijk alleen vooruit.”
Na de derby tegen Antwerp volgdeen deze week weer 2 geladen wedstrijden tegen KV Mechelen. “Ik heb ervan gehoord. Ook al ken ik de gevoeligheden uiteraard niet allemaal, ik hou van die rivaliteit in derby’s en de spanning in duels tussen traditieclubs. Dat waren in Kroatië ook mijn lievelingsmatchen. Hajduk tegen Dynamo bijvoorbeeld, heerlijk! Ik heb gehoord dat Beerschot ook passionele en vurige supporters heeft. Daar doe ik het voor. Het is te hopen dat dit stadion snel weer gevuld is. Van mij mogen de supporters er letterlijk en figuurlijk ‘kort opzitten’. Dat was bij Hajduk ook zo. Daar hou ik van.”
“Het is niet omdat ik een goede match speel dat ik er hier van uitga dat ik weer start. Ik ben in een sterke groep terechtgekomen en zal moeten vechten voor mijn plaats.“ Bovendien is Radic een tweevoetige en polyvalente verdediger die ook in het midden of links centraal in de defensie kan spelen. “Klopt. Bij Hajduk en de nationale jeugdploegen speelde ik ook in verschillende systemen en op de verschillende posities centraal achterin.”
En gaat er een mooi verhaal schuil achter het nummer 55? Stipe lacht. “Allerminst. Ik speelde bij Hajduk met het nummer 5. Vermits dat niet meer vrij was, heb ik er maar 2 laten opdrukken…”
