CHARLEROI – BEERSCHOT 3 – 1
Dit Sporting Charleroi is voor Beerschot (vooralsnog) een maatje te groot. Dat moet de enige logische conclusie zijn na een avondje voetbal in het stade du Pays de Charleroi. En dat is geen schande tegen een ploeg die in zowat geledingen meer maturiteit, kracht en technisch vermogen uitstraalde… en in de rangschikking niet toevallig op de eerste plaats staat. De Losada-boys toonden genoeg goede wil, probeerden om iets te creëren en weerwerk te bieden, maar werden op het middenveld versmacht en botsten steeds weer op die ijzersterke Charleroi-verdediging. De wet van de sterkste, kortom.
Charleroi deed vanaf minuut één wat van een leidersploeg in eigen huis mag verwacht worden: aanvallen en druk (blijven) zetten. Maar de Beerschot-verdediging bleef al bij al goed en makkelijk overeind. Er stond een stevig blok terwijl Mike Vanhamel alert reageerde op de hoge zwiepballen en enkele lage, hard getrapte voorzetten vanop de flank. Niks aan de hand.
Aan de overzijde was het zowaar Yan Vorogovskyi die na een goede combinatie uit de omschakeling het dichtst bij een doelpunt kwam met een schuin schot dat maar nipt over de kruising zoefde. Gaandeweg werd de thuisdruk echter feller. En sterker. Zeker op het middenveld lagen de Mannekes onder bij de atletische Carolo’s. We wonnen te weinig duels in de centrale as en vonden ook geen openingen.
Net voor het halfuur opende de thuisploeg de score. Met een vermijdbaar doelpunt. Want na slordig Kiels uitverdedigen en een miscommunicatie rond de eigen backlijn kwam de bal in het bezit van Morioka die diep inspeelde tot bij Rezaei, die keurig in de verste hoek besloot. Eén-nul, een verdiende tussenstand voor Charleroi.
Beerschot kon ook in het slotkwartier van de eerste helft geen echte vuist maken want liep zich te pletter op de uitstekend georganiseerde thuisverdediging, die op die manier bewees waarom ze dit seizoen nog maar één doelpunt had geslikt. Stevig ploegske wel, die Zebras.
En dat onderstreepteen ze ook in de tweede helft. Met in een tijdspanne van amper tien minuten twee gevaarlijke pogingen van Fall en een tweede doelpunt, heerlijk mooi ingeschoten door Gholizadeh.
Drie wissels dan maar, dacht Hernan Losada: een lovenswaardige poging om de wedstrijd alsnog proberen te kantelen. Een eerreddend doelpunt leverde dat niet op, maar Beerschot ging wel meer vooruit voetballen, krikte het tempo een beetje op en zorgde voor dreiging langs Suzuki, een beweeglijke Sanyang en een vrije trap van Holzhauser. Meer zat er vanavond echt niet in.
Helemaal op het eind werd het eerst nog 3-0, een penalty-goal van Rezaei na een overtreding van Halaimia. En even later 3-1 via Suzuki. Dan toch nog die eerredder. Spijtig genoeg enkel voor de statistieken.
TOESCHOUWERS: 4.706
SCHEIDSRECHTER: Van Damme
DOELPUNTEN: 29’ Rezaei 1-0, 55’ Gholizadeh 2-0, 87’ Rezaei 3-0 (strafschop), 90+2’ Suzuki 3-1
CHARLEROI: Penneteau, Busi, Gholizadeh (89’ Nkuba), Rezaei, Kayembe (89’ Goranov), Nicholson, Willems, Dessoleil, Ilaimaharitra, Fall, Morioka (61‘ Hendrickx)
BEERSCHOT: Vanhamel, Dom, Frans, Bourdin (62’ van den Buijs), Halaimia, Pietermaat (62’ Sanyang), Sanusi, Vorogovskyi (62’ Tissoudali), Holzhauser, Suzuki, Noubissi
GELE KAARTEN: Sanusi
RODE KAARTEN: geen
Tekst: Danny Geerts
