CLUB NIEUWS, COMMUNITY NIEUWS

we love you too, Benito

Zondagnamiddag zo rond vijf voor vier maakte hij zijn opwachting op de Olympische grasmat: Benito Raman. Om er de eerste promotiefinale jaargang 2019-2020 op gang te trappen. Om als Gentenaar zijn liefde voor Beerschot nog eens te onderstrepen. Het is en blijft een merkwaardig en o zo mooi verhaal. Een romance die zeven jaar geleden begon.

Voor onze nieuwe en allerjongste supporters duiken we nog graag in het verleden en alles even toe te lichten en te kaderen…

Benito Raman was 18 jaar toen hij tijdens de wintermercato van het seizoen 2012-2013 door AA Gent werd uitgeleend aan Beerschot AC. Op het Kiel bleven de financiële problemen zich in die periode opstapelen en had inmiddels ook het sportieve degradatiespook al een vaste stek in de tribunes van het Olympisch Stadion ingenomen.

In een poging om de club alsnog te behoeden van de totale sportieve ineenstorting haalde voorzitter Patrick Vanoppen in januari 2013 maar liefst acht nieuwe spelers binnen. Zo verhuisden naast Benito Raman ook Thibaut Van Acker (Club Brugge), Kennedy Nwanganga (Racing Genk), Joey Suk (Go Ahead Eagles), Maxime Chanot (White Star Woluwe), Maël Lepicier (Bergen), Marvin Ogunjimi (Mallorca) en Giel Deferm (STVV) naar het Kiel.

Deze paniekerige “alles-of-niks”-ingreep mislukte totaal, en Beerschot belandde uiteindelijk in Play-Off 3 tegen Cercle Brugge, ging daarin helemaal kopje-onder… en degradeerde roemloos. Enkele maanden later kwam daar ook nog eens het faillissement bovenop. Zwarte bladzijden waren het in de geschiedenis van onze club.

Van al die nieuwelingen toonden enkel Thibaut Van Acker en - vooral - Benito Raman zich een echte meerwaarde; de rest verzoop mee in de modderpoel die Beerschot toen geworden was. Benito Raman voetbalde zich meteen inde harten van de Kielse fans: sportief en verbaal aanwezig, verbeten knokkend voor elke bal, 100% inzet, vooropgaand in de (hopeloze) strijd, uitblinkend en scorend. Als jongste gast in de A-kern was hij de aanjager en de speler die de anderen op sleeptouw nam. Met zes doelpunten in 11 wedstrijden werd hij in mum van tijd dan ook de held van de Beerschot-supporters. Hij was bovendien de enige die zich nooit achter flauwe excuses of ander uitvluchten verschool en zich tot de allerlaatste seconde inzette voor Beerschot. De perfecte synergie tussen hem en de supporters … want Benito Raman was voor Beerschot, voor ons, het enige lichtpunt in donkere tijden.

Hij scoorde de gelijkmaker bij onze 1-1 op OHL, het eerreddend doelpunt bij die fatale 1-3-thuisnederlaag tegen Lierse en één keer op de Freethiel waar Beerschot met 3-2 verloor tegen Waasland-Beveren en Play-Off 3 niet meer kon ontweken worden. Tussen haakjes de andere Beerschot-goal kwam die avond van de voet van… Hernan Losada. Ook in de vier Play-Off 3-wedstrijden tegen Cercle Brugge scoorde Raman nog drie keer.

In de media profileerde Benito Raman zich tussendoor als een echte Beerschotter. Hij genoot van het feit dat hij op het Kiel door de supporters voor de allereerste keer in zijn carrière als “een volwaardig voetballer” werd geapprecieerd en sprak toen al van “een band voor het leven met deze club”.

En Benito Raman hield woord, hij was als eregast aanwezig op de emotionele fandag in juli 2013, toen KFCO Beerschot Wilrijk als reïncarnatie van Beerschot werd gevierd, zakte regelmatig af naar het Olympisch Stadion om er, telkens getooid met een paars-witte sjaal , de sportieve wederopstanding mee te beleven. Zowel in de periode dat hij bij Standard speelde en naar Fortuna Düsseldorf en de Bundesliga vertrok. A never-ending love story, zeg maar.

En ook gisteren zondag meldde Benito Raman – inmiddels vaste waarde bij Schalke 04 - zich weer op het Kiel. Om er de promotiefinale tegen Oud-Heverlee Leuven bij te wonen. Opnieuw als eregast. Als aftrapgever. En als fanatiek Beerschot-supporter.

Wat een topkerel toch.

 

Tekst: Danny Geerts