18 mei 1961: Henri is ribbedebie

Om deze voetballoze coronavirus-periode te overbruggen duiken we voor u in de geschiedenis van Beerschot en stoffen we op die manier voor u het fraaie palmares met zeven landstitels, drie bekeroverwinningen en ontelbare andere sportieve hoogtepunten af.

Die laten we de volgende weken en maanden op regelmatige tijdstippen de revue passeren. In woord en beeld. Pure nostalgie is het…

Rik Coppens. Het is dé naam die we het meest tegenkomen wanneer we door het Beerschot-geschiedenisboek bladeren. Niet toevallig natuurlijk: hij voetbalde van 1946 tot 1961 in onze mauve-witte kleuren; in totaal 362 wedstrijden waarin hij maar liefst 258 scoorde. Cijfers om van te duizelen… en bij weg te dromen.  Dag op dag 59 jaar geleden kwam er echter een abrupt einde aan zijn voetbalcarrière op het Kiel. Want toen besliste hij om Beerschot te verlaten en tekende hij een contract bij… Olympic Charleroi. Het Kiel bleef verweesd achter. Maar Rik niet hoor…

“Van mijn afscheid als speler bij Beerschot heb ik weinig hartzeer gehad”, vertrouwde hij ons in een lange babbel ooit toe. “Het voetbal was in de jaren ’60 geëvolueerd tot een soort semi-professionalisme en groeide qua populariteit steeds verder. Via-via hoorde ik dat veel clubs hun beste spelers redelijk goed betaalden… maar bij Beerschot was dat noppes. Dus stapte ik het kantoor van onze penningmeester ‘Pots’ Van den Eynde binnen met een vraag om opslag te krijgen. Iets wat ik op basis van mijn status wel verdiende, vond ik. Ik stuitte echter op een ‘njet’, en dat was voor mij het breekpunt. Ik wist dat Olympic Charleroi me wilde en dat ik daar boter bij de vis kreeg. Dus tekende nog dezelfde week voor hen. Exit bij Beerschot. Henri was ribbedebie!”

Coppens voetbalde slechts één seizoen bij Olympic (27 wedstrijden, 3 goals) en vertrok dan richting Crossing Molenbeek, waar hij in 5 seizoenen 121 matchen speelde en 32 keer scoorde. Op z’n 37ste keerde hij terug naar Antwerpen voor  twee jaar Berchem Sport, waar hij welgeteld 13 (!) wedstrijden speelde. Uitbollen én afscheid nemen deed hij in het seizoen 1969-1970 bij Tubantia Borgerhout.

Maar oude liefde roest niet. Rik Coppens werd trainer en gedurende twee periodes was hij T1 van Beerschot: van 1974 tot 1977 en van 1982 tot 1984. Met wisselend succes en met meer oog voor de ontwikkeling van individuele spelers. Zo gaf hij Juan Lozano ‘carte blanche’ om door te groeien tot de absolute smaakmaker op het Kiel, maakte hij van de Finse international Arto Tolsa – die in zijn geboorteland furore had gemaakt als midvoor – een uitmuntende libero en gaf hij ook de carrière van de Haïtiaanse aanvaller Manu Sanon een  nieuwe impuls door hem als een razendsnelle en aanvallend ingestelde flankverdediger uit te spelen. Drie keer een schot in de roos.

Afsluiten doen we vandaag met enkele quotes van Jan Mulder over Rik Coppens. Mulder heeft – dat weten we al jaren – altijd een boontje gehad  voor Beerschot en zijn supporters. Maar ook over Rik Coppens was hij lovend. Lees maar…

“Op de ranglijst van ‘beste Belgische voetballer ooit’ plaatste ik hem op nummer twee, net achter Pul Van Himst. Maar steeds woelt in mij de hevige twijfel: is Rik niet met een straat voorsprong de allerbeste? Als Lozano een virtuoos was, dan was Coppens een tovenaar. Rik ging verder. Hij overdreef het gepingel maar het ergerde de toeschouwer niet. Lozano speelde in zekere zin voor het elftal; Rik Coppens was zijn hele leven de attractie zelf.”

“Coppens werd  maar Coppens als hij de bal had. Dan bereikte zijn vulgariteit de hoogste top. Ik zal dat uitleggen. Voetballers zijn geen kamergeleerden. Grote voetballers zijn kunstenaars, schilders met gitzwarte vrouwen aan elke vinger, geld als water, horden fans achter zich aan, het hoogste woord op café en in het casino. Ze leven intuïtief en sneller dan ons oog kan volgen. Dit alles oogverblindend mooi van handeling en smerig van vulgariteit. Goed gemeen ook. Zijn superieure techniek zag er als bijzaak uit, zoals het hoort. Het ging Coppens om iets anders. Om een demonstratie van zijn superioriteit. Rik Coppens was een winnaar en vooral een eenmansspektakel dat zijn weerga niet kende.”

Tekst: Danny Geerts