9 JUNI 1996: BEERSCHOT EN DE EINDRONDES

Om deze voetballoze coronavirus-periode te overbruggen duiken we voor u in de geschiedenis van Beerschot en stoffen we op die manier voor u het fraaie palmares met zeven landstitels, drie bekeroverwinningen en ontelbare andere sportieve hoogtepunten af…

Die laten we de volgende weken en maanden op regelmatige tijdstippen de revue passeren. In woord en beeld. Pure nostalgie is het…

In de periode 1992-1998 bivakkeerde Beerschot in tweede klasse en startte het elk seizoen met dezelfde sportieve ambitie: promoveren naar eerste. In de reguliere competitie wou dat echter nooit lukken want onze Mannekes finishten in 92-93 als tweede achter Seraing, in 93-94 als vijfde na Sint-Truiden, in 94-95 als tweede na Waregem en in 95-96 als zesde na Lokeren, waarna de sportieve en financiële problemen zich opstapelden… en het faillissement in 1999 onafwendbaar werd.

Vier keer na mekaar kwalificeerde Beerschot zich voor de eindronde, in de hoop om op die manier alsnog de promotie af te dwingen. Maar evenveel keer leverde dat teleurstellingen, ontgoochelingen, rare matchen, frustratie en heel wat ongenoegen op. Want in de beslissende fase lieten we het door één of twee snertmatchen, enkele individuele flaters of andere vragen-oproepende fases steeds afweten. Een desastreuze reeks.

In de jaargang 1992-93 eindigde Beerschot derde na KV Oostende en Eendracht Aalst. De twee daaropvolgende seizoenen zelfs allerlaatste, toen respectievelijk Eendracht Aalst en Moeskroen de mini-competitie wonnen. In het seizoen 1995-96 lukte het ei zo na… maar liep het uiteindelijk toch nog mis, na een nederlaag op de slotspeeldag in Oostende.  We doen het verhaal…

Na vier van de zes eindrondewedstrijden had Beerschot, met slechts één schamel puntje achterstand op Moeskroen, nog volop uitzicht op promotie. In de voorlaatste match, thuis tegen KV Kortrijk, was het Carl Stevens die in de slotminuut voor een 1-0-overwinning had gezorgd. En zodoende kon het team van trainer James Storme op zondag 9 juni met veel vertrouwen en hoop naar ’t zeetje afreizen. Met in hun zog meer dan drieduizend fanatieke supporters. Allemaal hongerig naar succes.

Winnen was de opdracht, en dan er ook op rekenen dat de KBVB Moeskroen zou straffen vanwege malversaties bij de transfer van de broers M’penza. Het zou in beide gevallen ijdele hoop blijken. Beerschot ging roemloos ten onder… en in Brussel trokken ze naar slechte gewoonte  hun staart in, en werd Moeskroen  vrijgesproken. De Kielse frustratie was immens.

ZONDAG 9JUNI 1996 – ALBERTPARKSTADION

KV OOSTENDE – BEERSCHOT  4 – 2

TOESCHOUWERS: 4.500

SCHEIDSRECHTER: Goethals

DOELPUNTEN: 43’ Arambasic 1-0, 52’ Lycke 2-0 (strafschop), 66’ Simba 2-1, 69’ Arambasic 3-1, 87’ Stevens 3-0, 88’ Keshinro 4-2

KV OOSTENDE: Lucke, Maes, Devuyst, Pinson, Tant, Okoth, Cuffez, Poppe (69’ Nierynck), Claesen (71’ Lammens), Keshinro, Arambasic (85’ Bapupa)

BEERSCHOT: Davidts, Van Overloop, De Ruyter, Reyntjens (58’ Van Boven), De Beer (46’ Stevens), Lodewijckx, Luyingi, Janik (74’ Heirman), Simba, Wurie, Dillens

GELE KAARTEN: Okoth, Lodewijckx, Pinson, Lammens

Het was de kwikzilveren Okoth die Beerschot dood deed. Met drie loepzuivere assists en een penalty-overtreding op hem was hij betrokken bij alle vier de Oostendse doelpunten. Paars-wit kwam amper in het stuk voor, voetbalde eerder zielloos en was veel te zenuwachtig. Halfweg de tweede helft zorgde Simba nog wel voor de 2-1-aansluitingstreffer, maar amper drie minuten later scoorde Arambasic – de Australiër die het daaropvolgende seizoen bij Beerschot zou spelen – voor een derde thuisdoelpunt, die de wedstrijd in een beslissende plooi legde.

Weer geen promotie voor Beerschot dus. Weer een totaal mislukte eindronde. En dat zorgde voor heel wat ongenoegen in het Kielse kamp. De harde kern verliet de Koningin der Badsteden  met een robbertje vechten, de spelers beschaamd weggedoken in de bus, het bestuur – voorzitter Paul Nagels voorop – fameus aangeslagen en tevens razend vanwege de flauwe prestatie. Iedereen zat in zak en as. Het werd een lange terugreis naar de Koekenstad…

Het zou de allerlaatste eindrondepoging zijn van Beerschot want het daaropvolgende seizoen was er één van kommer en kwel, tegenvallende resultaten en financiële problemen, waarbij onze club van de ene “aanleg van schrapping” naar de andere meanderde… en uiteindelijk nipt het behoud kon worden verzekerd. De laatste rechte lijn was ingezet. In 1997-1998 volgde de degradatie naar derde afdeling, weer één jaar later was het “over and out”…

Volgende spelers kwamen in het seizoen 1995-1996 in actie voor Beerschot, met tussen haakjes het aantal gespeelde wedstrijden: Gert Davidts (35), Alain Lodewijckx (22), Johan Vanheusden (24), Johan De Ruyter (34), Tom De Beer (15), Paul Franken (28), Ronny Prins (31), Zdiszlaw Janik (29), Didier Ekanza Simba (39), Glenn Dillens (32), Marc Van der Linden (26), Krzysztof Stefanski (19), Rashin Wurie (30), Steve Van Boven (6), Koen Caluwé (17), Carl Stevens (26), Kevin Reyntjens (22), Paul Van Overloop (23), Masumbuku Luyingi (23), Philippe Sadzo (1), Rui Brasil de Melo (11), Jurgen Heirman (9), Tom Mertens (6), Carlos Walber Silva da Silva (13), Christopher Nwosu (4), Kim Bruers (5) en Mohammed Markai (1).

Didier Ekanza Samba was met een straatlengte voorsprong de Kielse topscorer. Hij scoorde dat seizoen 20 keer (met evenveel salto’s erbovenop). Stevens trapte 7 keer raak. Van der Linden, Franken, Dillens en Luyingi ieder 5. Wurie 3, Janik en De Ruyter 2. Acht Beerschotters scoorden elk één keer: De Beer, Reyntjens, Caluwé, Stefanski, Prins, Van Overloop,  Silva da Silva en Lodewijckx. 

Beerschot pakte in dat seizoen maar liefst 65 gele- en 11 (!) rode kaarten. Vrij pittig…

Tekst: Danny Geerts