BEERSCHOT WON DE ALLEREERSTE GROTE DERBY MET 6-1

Zondagnamiddag om half twee staat in het Olympisch Stadion de "grote derby" tegen Antwerp op het programma; een confrontatie die de rivaliteit tussen mauf-wit en rood-wit in de Scheldestad weer extra hoog zal doen oplaaien. Al 121 jaar inmiddels. Want voor de supporters op het Kiel en de Bosuil is en blijft het "de match van 't jaar". Hoe je het ook draait of keert, meer dan drie punten levert dat prestigeduel evenwel niet op. Véél belangrijker is de eretitel "de ploeg van 't stad" die aan de derby vasthangt. Daarmee - en met niks anders - willen beide ploegen pronken. Vorig seizoen was dat twee keer Antwerp. Hoog tijd dus voor Beerschot om die mannen van Deurne Noord zondag af te stoppen...

De Moeder aller Derby's leverde door de jaren heen handenvol heroïsche wedstrijden op, waarvan de confrontatie uit september 1988 ongetwijfeld bij zowat iedereen op het Kiel voor eeuwig en altijd in het geheugen gegrift staat. Vijf-één werd het toen in een uitzinnig Olympisch Stadion. Na een waar voetbalspektakel met schitterende doelpunten van Ton Blanker, twee keer Patrick Goots, Jos Daerden en Willy Wellens voor Beerschot en een late eerredder (nou ja...) van Geert Emmerechts. Carnaval op 't Kiel was het: euforie bij Beerschot, totale afgang voor Antwerp. Voor herhaling vatbaar zoiets.

Maar wie won eigenlijk de allereerste "grote derby", vraagt u zich misschien af. Daarvoor moeten we teruggaan naar mei 1900. Voorzitter Alfred Grisar had tijdens de eerste maanden na de oprichting van zijn omnisportclub Beerschot in 1899 de accommodaties op het Kiel verfraaid en uitgebouwd, wilde daarna zo rap mogelijk een voetbalafdeling uit de grond stampen... en moest dus dringend op zoek op naar voetballers. Die vond hij uiteindelijk bij... Antwerp FC, waar hij voor de eeuwwisseling op enkele blauwe maandagen nog in het doel had gestaan. Hij wist zo maar eventjes vijftien spelers van den Antwerp te overtuigen om over te stappen naar die nieuwe club op het Kiel: de Beerschot Athletic Club.

Over de reden van deze overstap lopen de verhalen en meningen (ook nu nog) uit elkaar. Sommige bronnen spreken van onderlinge onvrede tussen de spelers van Antwerp en hun clubleiding over het feit dat er geen medezeggenschap was bij de samenstelling van het eerste elftal. Andere bronnen vermelden dan weer de geweldige aantrekkingskracht die de nieuw accommodatie van Beerschot op de spelers van Antwerp uitoefende. Het Kiel kon inderdaad pronken met de fraaiste en modernste sportinstallaties van het hele land, terwijl de spelers van Antwerp hun thuiswedstrijden moesten afwerken op het middenplein van een velodroom op het Kiel (!), waar wielermeetings voorrang kregen. Erger nog, in de winter werd het voetbalterrein er zonder boe of bah onder water gezet om het als schaatsbaan te kunnen gebruiken.

Hoe dan ook, de beslissing van de Antwerpspelers om over te stappen naar Beerschot werd genomen in het Grand Café aan de de Keyserlei, een prestigieus etablissement dat velen de ogen uitstak. En de favoriete pleisterplaats van de Beerschotbestuurders in het centrum van de Koekenstad. De volgende vijftien spelers ruilden hun geel-zwarte uitrusting - ja, Antwerp koos pas jaren later later voor zijn roodwitte stadskleuren - in voor het paars en wit van Beerschot: Jules de Sorgeloose, de gebroeders Albert, Eugène en Fernand Friling, Alfred en Louis Grisar, Cecil en Horace Jacobs, Herbert en Walter Potts, Jan Robyns, Charles Servais, Gerald Turnbull, Gaston Van Malderen en Florent Voets. Mede door die exodus moest Antwerp FC zich in het seizoen 1900-1901 terugtrekken uit de competitie wegens… onvoldoende spelers. En of ze kwaad waren op den Beerschot. De basis van een lange rivaliteit was meteen gelegd.

Op zondag 6 mei 1900 stond de allereerste grote en échte derby op het programma; een vriendschappelijk duel waarmee Beerschot zijn stadion officieel inhuldigde. Met een wedstrijd tegen het afgeroomde Antwerp, dat noodgedwongen met een totaal nieuw, onervaren en superjong elftal naar het Kiel afzakte. Paars-wit liet geen spaander heel van Antwerp en voetbalde een ruime en niet eens overdreven 6-1-overwinning bij elkaar. Het elftal bestond uit maar liefst negen ex-Antwerp-spelers. Dick Gandon en Philip Wolff waren de enige twee Beerschotters aan de aftrap die voordien niet voor de stadsrivaal hadden gespeeld.

Volgende elf kroonden zich op die 6de mei 1900 tot de allereerste “Ploeg van ’t Stad”: Alfred Grisar, Albert Friling, Fernand Friling, Florent Voets, Cecil Jacobs, Walter Potts, Jan Robyns, Eugène Friling, Philip Wolff, Dick Gandon en Horace Jacobs.

Vijf maanden later, op zondag 21 oktober, begon Beerschot aan het seizoen 1900-1901 met een thuiswedstrijd tegen Cercle Brugge. Onze Mannekes deden nog beter dan eerder tegen Antwerp en stuurden de groen-zwarten met maar eventjes 10-2 terug naar huis. 

Tekst: Danny Geerts