JAN VAN DEN BERGH KIJKT TERUG EN OOK VOORUIT

Jan Van den Bergh. Zevenentwintig jaar is hij inmiddels en van 2016 een vaste waarde op het Kiel. Zes seizoenen Beerschot dus, met uitzondering van de jaargang 2019-2020 toen hij bij AA Gent zijn kans kreeg en daar in de loop van het jaar ook nog werd uitgeleend aan OHL. Hoe dan ook, zelfs met die zijstap bij de Buffalo's mag hij zich een "écht Manneke" noemen. Vorige zondag trad hij in navolging van zijn ploegmaat en goede vriend Tom Pietermaat zelfs toe tot de "Club van 150". Logisch dat we met hem even terugblikken naar die topjaren bij Beerschot (Wilrijk)... en ook het huidige seizoen aansnijden. Komaan "Jean", vertel het eens.

Wat zijn je persoonlijke hoogtepunten als Beerschotter?

"Wedstijden die er onmiddellijk uitspringen? Die thuismatch tegen KV Mechelen die we met 1-0 wonnen en ik scoorde natuurlijk. En vorig seizoen toen we opnieuw KV Mechelen klopten, Achter De Kazerne deze keer: 2-3-winst, één assist en één doelpunt en Beerschot leider in 1A. Wat een schitterende dag was dat. Verder onze 1-2-zege op Racing Genk met mijn wereldgoal en die wormviering. Ook redelijk onvergetelijk. En iets verder terug de titel die we met KFCO Beerschot Wilrijk pakten in en tegen Dessel; de bekroning van een onwaarschijnlijk successeizoen. In negatieve zin? Die twee verloren promotiefinales in 1B. Eerst toen we op Cercle Brugge in blessuretijd die betwistbare penalty tegen kregen en niet promoveerden. En het jaar nadien liep ik tegen KV Mechelen die zware hoofdblessure op waar ik meer dan een jaar heel veel hinder door ondervond. Dat waren verschrikkelijke dompers."

Van welke trainer heb je op het Kiel het meeste opgestoken?

"Dan denk ik in de eerste plaats aan Marc Brys, die mij - zeg maar - gevormd heeft. Onder Hernan Losada vierden we het afgelopen seizoen mooie successen. Ook zijn aanpak kon ik waarderen en schat ik hoog in. En ik mag zeker Will Still niet vergeten, die in moeilijke omstandigheden overnam toen Hernan naar de States vertrok. Als jonge coach kon hij zijn ideeën prima overbrengen en tegelijkertijd een sterk tactisch concept uitwerken."

Laat je ploegmaats de revue eens passeren...

"Blessing Eleke was zeker de meest speciale. Met hem geraakte je nooit op dezelfde golflengte. Niet dat hij een slechte gast was of zo hé. Integendeel zelfs. Niet te schatten die kerel: de Lamkel Zé van het Kiel. De gekste in de goede zin van het woord is Denis Prychynenko. "Legend" is de titel die hij terecht mag claimen én verdient. Topgast op en naast het veld: mentaliteit, karakter, een geboren leider ook. Met een hart voor Beerschot. Hij kreeg iedereen op scherp en trok iedereen mee. Een enorm belangrijke speler in de groep. En tenslotte mag ik ook Tom Pietermaat niet vergeten te vermelden. Altijd lachen als het kan en hard werken als het moet. Schrijf maar dat ik hem "den tofste "vind. Want anders mag ik misschien niet meer met hem meerijden van en naar de trainingen." (schaterlach)

Heb je eigenlijk spijt van je overstap naar AA Gent van enkele jaren geleden?

"Ik wachtte op een nieuw contractvoorstel van Beerschot en toen dat langer uitbleef dan ik verwachtte en AA Gent plots aanklopte, besloot ik de stap naar een topclub uit 1A te zetten. Jammer genoeg strooide die blessure roet in het eten en kon ik me daardoor nooit doorzetten. Ik heb overigens nog goede contacten met een paar spelers van toen, zoals Sven Kums, Alessio Castro-Montes en Brecht Dejaegere. Maar uiteindelijk was ik toch blij dat naar Beerschot kon en mocht terugkeren. Thuiskomen zeg maar."

Evalueer dit (klote)seizoen eens Jean.

"Het cliché dat een tweede seizoen op het hoogste vlak altijd lastig is, wordt hier en nu spijtig genoeg bevestigd. Of ik deze terugval vreesde? Eerlijk gezegd wel een beetje. We kenden een zeer wisselvallige tot slechte voorbereiding waarbij de samenhorigheid en de mentaliteit al te vaak ontbrak. Met als gevolg dat de prestaties en resultaten slecht waren. We kwamen al snel in een neerwaartse spiraal terecht. Twijfel en moedeloosheid namen toe in de kleedkamer. Ik heb me daar bij momenten mateloos aan gestoord, dat in de groep ook aangegeven maar het bleek moeilijk om dat nog om te gooien. De komst van Javier Torrente zorgde even voor een opflakkering maar door de taalbarrière en de communicatieproblemen kon hij zijn ideeën en systemen onvoldoende uitwerken."

"Nu staat Greg Vanderidt aan het roer. Samen met Frank Magerman heeft hij in no-time de rust teruggebracht, de twijfel verbannen en de groep doen herleven. Iedereen traint voluit en gretig, én het plezier is terug. Zijn tactische consignes zijn klaar en duidelijk, perfect afgestemd op de tegenstrever. Iedereen kent zijn taak en vliegt er vollenbak in. Dat was vorige zondag tegen KV Kortrijk al direct merkbaar. Hopelijk krijgt dat zaterdag op Cercle Brugge een mooi vervolg. Daar moeten we een knalprestatie neerzetten en minstens één, maar nog liefst drie punten pakken."

Tekst: Danny Geerts
Foto: Jan Mees